Als deel van een langlopend onderzoek met wonderbaarlijke vormen van leven onder water experimenteer ik nu in Amsterdam, aan de Oosterdokskade (bij Mediamatic) met het niet-menselijke leven. In tegenstelling tot mijn verre reis naar Kyrgyzstan om daar connecties te maken, komt hier de verbinding met de wereld naar óns toe. Het Amsterdamse water is via het Noordzee kanaal verbonden met verre plekken: Australië, de Golf van Mexico, het stroomgebied van de Donau, de Zwarte Zee en zelfs de Kaspische Zee. Er groeien Australische kokerwormen, Nieuw Zeelandse zeepokken, Amerikaanse kreeftjes, mosselen en molgula’s (een zakpijp) van de Amerikaanse oostkust. Hierin werk ik samen met marine ecoloog Harm van der Geest van de UVA.

Met zeebioloog Marnix van Stralen deed ik in 2019 een experiment in de Grevelingen om mosselen op een linnen doek te laten groeien. Het werd loodzwaar van de groeiende massa mossels. Het scheurde af en zonk. In het tweede experiment, een jaar later, resulteerde in een enorme rijkdom aan zakpijpen, kreeftjes, kril en weerbomen.

In 2021 testte ik op een ander materiaal: aluminium plaatjes. Voor deze zoutwatertesten hing ik er een aantal op in de haven van Vlieland. Met een verbijsterend resultaat. Als een brak-zoet-water tegenhanger van het zoute onderwaterwerk hangt er nu een set plaatjes aan de kade in het Oosterdok in Amsterdam.